Ιστορίες – απόψεις
Νικολέτα μετά από οικογενειακή επίσκεψη
Μια παλιά ιστορία
«Μόλις μπήκαμε στα στενά που χωρίζουν την Κέρκυρα από την ‘Ηπειρο», γράφει ο Αρνώ, «ανυπόμονος να βάλω πόδι στη στεριά, ρίχτηκα μέσα σε μιαν άκατο. Ο καιρός ήταν θαυμάσιος με τη πλήρη σημασία της λέξεως. Δε θα ξεχάσω ποτέ την όψη, που παρουσίαζε εκείνη την ημέρα η φύση. Ποτέ το γαλάζιο χρώμα τα’ ουρανού δε μου φάνηκε τόσο καθάριο. Μήτε η θάλασσα βαμμένη με ένα τόσο θαλασσί χρώμα. Εκείνη την ημέρα, για πρώτη φορά κατάλαβα την έννοια της ονομασίας του «Coeruleus», που δίνει ο Βιργίλιος στον ωκεανό. Έως τότε νόμιζα τη θάλασσα περισσότερο πρασινωπή παρά κυανή. Από πού να της ερχόταν εκείνο το χρώμα το τόσο γλυκά απαλό; Από τον ουρανό ίσως, που αντανακλούσε στη θάλασσα; Τόσο έντονη ήταν η απορία μου, που βούτηξα διάφορες φορε΄ς το χέρι μου στη θάλασσα και πήρα στη χούφτα μου για να βεβαιωθώ μήπως περιείχε καμμιά ουσία χρώματος μπλε».
Τα χρώματα και τα αρώματα του ΕΡΗΜΙΤΗ
Είμαι πολύ κουρασμένη και νυσταγμένη για να γράψω… Όμως τα αρώματα, που γαργαλάνε ακόμη την όσφρηση μου-μυρτιάς, χαμομηλιού και δαφνιάς- τα χρώματα και οι εικόνες του γαλαζοπράσινου νερού, του λευκού χαλικιού, των πράσινων της φύσης και του πολύχρωμου των αγριολούλουδων μου επιβάλουν να μοιραστώ μαζί σας… και να σας προκαλέσω να πάτε κι εσείς… ΣΤΟΝ ΕΡΗΜΙΤΗ !!!
Και να τον κρατήσετε στην καρδιά σας, κυρίως οι Κερκυραίοι, να ΝΟΙΩΣΕΤΕ γιατί ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να τον κρατήσουμε ΔΙΚΟ μας, να τον προστατεύσουμε από μεγαλεπήβολα σχέδια ανάπτυξης… Και να στηρίξουμε, ακόμη και με την παρουσία μας εκεί, τους αγώνες όσων πεισματικά επιμένουν να τους τα χαλάσουν…
ΥΓ: Θερμές ευχαριστίες στον φίλο, δάσκαλο Φάνη και στον Σύλλογο Γονέων του 1ου Δ.Σ που ήταν η αφορμή.
Ελένη Μακροζωνάρη
(απόσπασμα από προσωπική ανάρτηση σε κοινωνικά δίκτυα)
ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΗ
Σε όσους κατοικούν ή αγαπούν την Κέρκυρα (όχι απαραίτητα και τους Κερκυραίους)
Είναι επείγουσα ανάγκη να σωθεί το περιβάλλον!
Είναι επείγουσα ανάγκη να σωθεί η δημόσια γη και περιουσία!
Είναι επείγουσα ανάγκη να εμπλακείς ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ στο μέλλον του τόπου!
Είναι επείγουσα ανάγκη να εξασφαλίσεις τη δυνατότητα ύπαρξης των παιδιών και των εγγονιών σου πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη!
Είναι επείγουσα ανάγκη να ανακτήσεις τη χαμένη σου αξιοπρέπεια!
Είναι επείγουσα ανάγκη να σταματήσεις να ζεις, να άγεσαι και να φέρεσαι σαν ΔΟΥΛΟΣ!
Είναι επείγουσα ανάγκη να πιστέψεις ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ!
Βλέπεις το δάχτυλό μου? ΕΣΕΝΑ δείχνει!
Για ΣΕΝΑ γράφω και σε ΣΕΝΑ απευθύνομαι!
Μην μου κρύβεσαι, σε βλέπω! Κυρίως, μην κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου!
Γιατί , ό,τι και να λες, όσο κι αν κάνεις πως δεν βλέπεις, εγώ ξέρω ότι ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ! Σε έχω δει, σε έχω ακούσει, σ’ έχω καταλάβει…
ΞΕΡΕΙΣ, και μάλιστα πολύ καλά…
ΞΕΡΕΙΣ ότι όταν μπουν οι μπουλντόζες στον Ερημίτη, ΕΣΥ θα ΧΑΣΕΙΣ!
Θα χάσεις τη δυνατότητα να απολαμβάνεις στιγμές χαλάρωσης στη θάλασσα με τα αγαπημένα σου πρόσωπα! Κι ας μην πηγαίνεις ποτέ για μπάνιο στην περιοχή…
Θα χάσεις τη δυνατότητα να γεμίζει η ψυχή σου από την ομορφιά της φύσης του νησιού! Κι ας μην ξέρεις καν κατά πού πέφτει ο Ερημίτης…
Θα χάσεις τη δυνατότητα να κερδίζεις έναν αξιοπρεπή μισθό από την εποχική σου δουλειά στον τουρισμό! Κι ας μην είσαι εργαζόμενος της NCH Capital…
Θα χάσεις τη δυνατότητα να κάνεις κάτι να προστατεύσεις το μέλλον των παιδιών σου! Κι ας νομίζεις ότι ξεσκίζεσαι για να μην τους λείπει τίποτα…
Θα χάσεις τη δυνατότητα να δείξεις στα παιδιά σου πώς να αγωνίζονται για τη Μάνα Γη, το Δίκιο, τα δικαιώματά τους! Κι ας έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου ότι εσύ πας και ψηφίζεις και μετά βρίζεις τους πολιτικούς στην καφετέρια με τα φιλαράκια σου…
Θα χάσεις τον ενθουσιασμό του να παλεύεις ενάντια στους δυνατούς, να μάχεσαι το Θηρίο, να υπερασπίζεσαι τη Ζωή, να πολεμάς το Θάνατο! Κι ας νομίζεις ότι έχεις αγωνιστεί στη ζωή σου…
Θα χάσεις τη δυνατότητα να κάνεις κι εσύ κάτι για το κοινό καλό, κάτι που δεν αφορά μόνο την πάρτη σου, αλλά την κοινωνία! Κι ας νομίζεις ότι εσύ είναι υπόδειγμα φορολογούμενου πολίτη!
Θα χάσεις τη δυνατότητα να δεις πως όταν ενώνεις τις δυνάμεις σου με τους άλλους, υπάρχει πράγματι εναλλακτική, η κοινή προσπάθεια μετουσιώνεται σε δύναμη και αισιοδοξία που μπορεί να πάρει φαλάγγι τους δυνάστες σου! Κι ας νομίζεις ότι αντιστέκεσαι… με τη σκέψη…
Θα χάσεις τη δυνατότητα να φωνάξεις ΑΡΚΕΤΑ! ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ! ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΑΛΛΑ!!! Κι ας κάνεις επανάσταση μέσω … facebook…
Θα χάσεις, θα χάσεις, θα χάσεις πολλά!
Κυρίως θα χάσεις τη δυνατότητα να γίνεις ο πραγματικός ήρωας για τα παιδιά σου, αυτός που προέταξε τα στήθια του στον αγώνα για να έχουν αυτά μέλλον σ’ αυτό τον τόπο!
Εντάξει, εσύ έζησες καλά μέχρι τώρα… Αυτά? Τι είδους ζωή τους επιφυλάσσεις με την αδράνειά σου? Και τι θα τους απαντήσεις όταν έρθει η μέρα που θα σε ρωτήσου τι έκανες εσύ γι’ αυτά?
Σκέψου τα καλά όλα αυτά… και σου ‘χω κι άλλα, για μετά…
«Μα, για τον Ερημίτη όλα αυτά? Σαν πολλά δεν μας τα λες, κυρά μου?»
Ναι, αν χαθεί ο Ερημίτης, θα χάσεις όλα αυτά κι ακόμη παραπάνω, άνοιξε τα μάτια του μυαλού σου να δεις…
Κι αν χαθεί κι ο Ίσσος, θα πέσεις ακόμα παρακάτω…
Κι αν χαθούν τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, θα είσαι στην κόλαση…
Κι αν χαθεί το νερό, θα είσαι νεκρός…
Κι αν χαθούν οι Σκουριές, θα είσαι εγκληματίας…
Κι αν χαθούν οι σπόροι, θα μεταλλαχθείς…
Κι αν χαθεί το Standing Rock, θα έχεις βοηθήσει να χαθεί η μνήμη και το νερό ενός ολόκληρου λαού…
Κι αν χαθούν τα δάση του Αμαζονίου, θα πεθάνεις από αρρώστιες και ασφυξία…
Κι αν συνεχίσεις να περιφρονείς τη Μάνα Γη, θα σε αφανίσει…
Αυτή θα συνεχίσει να περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο, θα αναρρώσει και θα ευημερήσει ξανά… Εσύ, ποτέ!
https://www.youtube.com/watch?v=YmCA4Y8fUZo